περικράνιος

-α -ο / περικράνιος, -ον, ΝΑ

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το περικράνιο

το περιόστεο που καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια τού κρανίου

αρχ.

1. αυτός που βρίσκεται γύρω από το κεφάλι

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ περικράνιον

το μαξιλάρι, το προσκεφάλι

3. φρ. «πῑλος περικράνιος» α) κάλυμμα τού κεφαλιού, καπέλο

β) σκούφος ιερέων στη Ρώμη

4. φρ. ή «περικράνιος χιτών» ή «περικράνιος υμήν» — ο υμένας που βρίσκεται κάτω από το δέρμα τού κρανίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + κρανίον. Η λ. ως επιστημον. όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. pericranium].